Serieel

ondernemer

en

eigenaar

FC

Utrecht

–

Frans

van

Seumeren

Frans, jouw carrière kenmerkt zich door ambitieuze, gewaagde acties. Zo heb je ooit als relatief kleine speler je veel grotere concurrent Mammoet overgenomen. Kun je eens vertellen hoe dat ging?
Als familiebedrijf Van Seumeren waren wij ooit aan huis begonnen maar al heel snel groeiden we als kool. Eerst hebben we uitgebreid binnen Europa en daarna hebben we in de rest van de wereld onze vleugels uitgeslagen. Uiteindelijk bleef er maar één concurrent over en toevallig was dat ook een Nederlands bedrijf, Mammoet. Zij waren nummer één, wij nummer twee. Maar overal ter wereld hadden wij vestigingen op dezelfde plekken. Toen hoorde ik geruchten dat Mammoet in de etalage zou staan en heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Uiteindelijk is het gelukt om hen over te nemen. Dat heeft een ongelooflijke synergie opgeleverd, omdat we wereldwijd zo’n beetje de helft van alle kantoren konden sluiten terwijl de business verdubbelde.

“Met wat geluk en bluf hebben wij die opdracht van de Russische overheid weten te krijgen, terwijl wij helemaal geen bergers waren!”

Frans van Seumeren – Serieel ondernemer en eigenaar FC Utrecht

Hoe ging dat samen?
Waar ik best wel tegenop keek was het cultuurverschil. Waar zij redelijk nette heren waren, waren wij min of meer de cowboys. Ik heb verschillende maatregelen toegepast om die cultuurfusie te begeleiden en gelukkig is dat goed gelukt. Zelfs zo goed dat er geen vakbond aan te pas is gekomen. We hebben dat gewoon met de OR’s van beide bedrijven kunnen regelen.

Wat was het geheim?
Geven en nemen. Met de naam bijvoorbeeld. Ik realiseerde me dat Mammoet internationaal een grotere naam was dan Van Seumeren. Dus besloot ik die naam te houden. Dat deed natuurlijk pijn bij de Van Seumeren-mensen, waar ook nog eens meerdere familieleden werkten. Om hen tegemoet te komen heb ik het Mammoet-geel overboord gegooid en direct al het materieel wereldwijd in het rood-zwart van Van Seumeren laten spuiten. Zo kon iedereen zich in het nieuwe bedrijf herkennen.

En toen kwam 2001, met de Koersk… Weer zo’n gewaagde actie.
Dat kun je wel zeggen ja. In Rusland zonk een nucleaire onderzeeboot en daar kwamen 119 opvarenden bij om. Poetin was net president en voor zijn prestige was het van belang dat die onderzeeër en die jongens geborgen zouden worden. Met wat geluk en bluf hebben wij die opdracht van de Russische overheid weten te krijgen, terwijl wij helemaal geen bergers waren! Maar uiteindelijk hebben we op spectaculaire wijze dat schip weten te bergen. De intensieve samenwerking tussen de Mammoet-mensen en de Van Seumeren-mensen en het wereldwijde succes van die berging was precies wat we nodig hadden: dat was ons visitekaartje voor de wereld waarin we ons als één, succesvol gefuseerd bedrijf konden profileren. Alle verschillen waren vergeten.

Een paar jaar later verkochten jullie Mammoet. Waarom?
Ik had altijd al gezegd dat ik er op mijn 55-ste mee zou stoppen. Het bedrijf liep, mijn opvolgers stonden klaar, het was een mooi moment. Toen heb ik twee rugzakken en een tentje gekocht en ben ik met mijn vrouw naar Athene gewandeld. Dat was een geweldige reis, helemaal terug naar de basis. Al heb ik ontdekt dat je wel een goed huwelijk moet hebben, haha! Maar gelukkig heb ik dat en was het fantastisch. Na nog een paar maanden op een Grieks eiland zijn we naar Alicante gevlogen en daar vandaan weer naar huis gelopen.

Nu zou ieder ander rustig achter de geraniums gaan zitten, maar zo zit jij niet in elkaar…
Gelukkig niet, ik moet er niet aan denken. Ik werd bij thuiskomst gepolst of ik commissaris wilde worden bij FC Utrecht, waar het toen niet zo goed ging. Ik heb daar even over nagedacht, maar toen dacht ik: commissaris? Ik vind de baas zijn veel leuker. Toen heb ik de club gekocht.

Wat heeft dat je opgeleverd?
Heel veel nuttige lessen, maar ook een flinke scheur in mijn broek, haha! Ik moet bekennen dat ik het echt onderschat had. Vergeleken bij mijn andere bedrijven was het qua omzet een relatief klein bedrijf en ik had gedacht dat ik het binnen een jaar of drie, vier helemaal op de rit zou kunnen hebben. Maar een voetbalclub is echt iets anders dan een gewoon bedrijf. Liefde voor het spelletje en een zakelijke blik laten zich lastig combineren, heb ik door schade en schande geleerd. Bovendien liggen in de sport geluk en pech heel dicht bij elkaar, met verstrekkende financiële gevolgen. Maar je hoort mij niet klagen hoor. Ik geniet hier met volle teugen, dus ze zijn nog lang niet van me af, haha!